Spotkania modlitewne:
- każda niedziela g. 19⁰⁰
salki parafialne

Preambuła

Katolicka Odnowa Charyzmatyczna jest łaską odnowy w Duchu Świętym o światowym charakterze w wielu wyrazach w Kościele katolickim, ale nie jest ani jednolita ani zjednoczona. Nie ma założyciela, ani grupy założycielskiej, ani listy członkowskiej. Jest raczej przepływem łaski, która pozwala pojedynczym osobom lub grupom wyrażać się w różny sposób oraz w różnych formach organizacji i aktywności, często całkowicie od siebie niezależnych, na rożnych stadiach rozwoju, z różnym naciskiem. Jednak mają te same fundamentalne doświadczenia i zmierzają do tego samego celu. Ten wzór luźnych powiązań można znaleźć na poziomie diecezjalnym i krajowym, jak i międzynarodowym. Powiązania te charakteryzuje wolne połączenie, dialog, raczej współpraca niż integrowanie się w uporządkowaną strukturę. Bycie liderem realizuje się bardziej poprzez służbę tym, którzy jej potrzebują niż przez rządzenie. W wielu rzeczywistościach Katolicka Odnowa Charyzmatyczna realizuje się jako ruch kościelny, ale są też struktury takie jak wspólnoty, sieci, szkoły ewangelizacji, stacje telewizyjne, stowarzyszenia, instytuty religijne i seminaria, domy wydawnicze, muzycy, misjonarze, kaznodzieje. Wszyscy, choć nie stowarzyszeni formalnie, w jakiejś specjalnej strukturze mają "charyzmatyczny" profil.

Centralne cele Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej czy Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym jak się ją też nazywa, zawierają:

1. Zachęcanie do dojrzałego i nieustannego osobistego nawracania się ku Jezusowi Chrystusowi, naszemu Panu i Zbawicielowi.
2. Zachęcanie do zdecydowanego osobistego przyjęcia Osoby Ducha Świętego, Jego obecności i mocy. Te dwie łaski duchowe często przychodzą łącznie w doświadczeniu zwanym w rożnych częściach świata chrztem w Duchu Świętym albo wylaniem Ducha Świętego, albo odnowieniem w Duchu Świętym. Rozumiane są najczęściej jako osobiste przyjęcie łaski chrześcijańskiej inicjacji i umocnienie w chrześcijańskiej służbie dla Kościoła i świata.
3. Popieranie przyjęcia i posługiwania się darami duchowymi (charyzmatami) nie tylko w Odnowie Charyzmatycznej, lecz szerzej - w Kościele. Te dary, zwyczajne i nadzwyczajne, ujawniają się obficie wśród świeckich, zakonników i kleru. Ich poprawne rozumienie i używanie zharmonizowane z innymi elementami życia Kościoła jest źródłem mocy dla chrześcijan w ich drodze ku świętości i w pełnieniu ich misji.
4. Popieranie dzieła ewangelizacji w mocy Ducha Świętego, również ewangelizacji i reewangelizacji chrześcijan z imienia, ewangelizacji kultury i struktur społecznych. Odnowa szczególnie angażuje się w misję Kościoła, głosząc Ewangelię słowem i czynem, ukazując Jezusa Chrystusa przez osobiste świadectwo oraz te uczynki wiary i sprawiedliwości, do których jest powołany każdy chrześcijanin.
5. Pielęgnowanie stałego wzrastania w świętości przez integrację charyzmatów z pełnią życia Kościoła. Odnowa zachęca do udziału w bogatym życiu sakramentalnym i liturgicznym, do czerpania z tradycji katolickiej modlitwy i duchowości, do stałej formacji w nauce katolickiej pod kierunkiem Kościoła i do uczestnictwa w wypełnianiu programu duszpasterskiego Kościoła.